Merel zit tegenover mij en lucht haar hart. Ze moet een paar dingen kwijt. Ze zegt dat ik bindingsangst heb. Ergens achter haar zit een mollig hippie-meisje van ongeveer dertig, met een blote borst. En met een Libelle. En met een baby. Op de Libelle staat: “Mijn moeder is mijn beste vriendin”. Zonder dat ik dat echt wil, kijk ik langs Merel heen naar het meisje. Ze is ongelofelijk alternatief en progressief en ruimdenkend. Dat zie ik in haar ogen en ook wel wat aan haar kleren. Haar kleren zijn retro. Oma-kleren. Het meisje vindt vast dat oma’s tot de generatie horen voor wie geluk nog heel gewoon was. Toen mijn oma dertig werd, had ze twee oorlogen achter de rug en vijf bevallingen. Vier va