Vluchtgedrag

Het probleem met mij is dat ik bindingsangst heb. Zegt Merel. En ook dat ik vluchtgedrag vertoon. Merel zegt verder nog dat mijn navelstreng niet is doorgeknipt en dat ik daarom last heb van verlatingsangst. Merel zegt dat het een het ander niet uitsluit. Het probleem met Merel is dat ze meestal gelijk heeft. Merel zegt trouwens ook nog dat ik niet kan praten en dat ik niet kan luisteren. Nu vraagt ze mij wat ik ervan denk. Omdat ik niet echt heb gehoord waarover ik iets moest denken zeg ik maar dat ik net met iets praktisch bezig was. Dat ik iets moet opschrijven om het niet te vergeten. Dat ik de wekker moet zetten. Dat zeg ik. Maar in werkelijkheid kan ik alleen maar denken: ik wil hier weg, ik wil hier weg, hoe geraak ik hier in godsnaam weg. Merel schudt echter het hoofd en begint alweer aan een nieuwe monoloog. Uiteindelijk slaag ik erin haar de mond te snoeren door keihard LAAT ME MET RUST te roepen. Daar heeft ze niet van terug. Denk ik. Maar na enkele seconden stilte tovert ze alweer die zelfvoldane glimlach op haar gelaat en zegt ze: zie je wel. Bindingsangst.