DNA

Mijn naam is Peter De Maene. Mijn broer heet Antoine De Maene. Dat klinkt niet echt als iets bijzonder, maar wij zijn een met uitsterven bedreigde soort. Wij hebben ons namelijk niet voortgeplant, mijn broer en ik. Aanvankelijk wilde ik wél kinderen, maar Merel was daar niet klaar voor. Tien jaar later was het andersom. En toen vond Merel mij onvolwassen. Ze ging bij me weg. Mijn broer Antoine wilde ook een kind, maar alleen als het een zoon was, die zou gaan voetballen en bij een topclub zou spelen. Die zoon moest ook overal vertellen dat hij alles aan zijn vader te danken had. De vrouw van Antoine wou dat Antoine eerst in therapie ging, om van dat drinken af te raken. Toen hoefde het niet meer voor Antoine. Ook zij gingen uiteen. De vrouw van Antoine kreeg later een kind van iemand anders. Maar dat telt niet. Op mijn terras rennen vuurwantsen rond. Ze hangen aan elkaar vast omdat ze copuleren. Zo zijn vuurwantsen. Ze geven hun DNA door omdat ze daarvoor geprogrammeerd zijn. Ik kijk ernaar, en voel zelfs geen aandrang meer om er mijn voet op te zetten. Merel moest eens weten hoeveel ik veranderd ben.