top of page

Over mij

​

Precies eenenvijftig weken heb ik gedacht dat ik mijn zaakjes voor elkaar had. Dan was het uit met de droom – van het enig kind zijn.

 

En helaas, daar bleef het niet bij: tegen mijn vijfde verjaardag maakten mijn ouders me een vierde broertje. Heerlijk, zegt u, zo’n ouderwets kroostrijk gezin. Maar denkt u ook eens aan het oudste kind van zo’n familie? Dat wordt geacht zich ernstig te gedragen, het goede voorbeeld te wezen, het lichtend pad?

 

Deze eerstgeborene neemt zich voor verandering te brengen in die verwachtingen. Hij zal opstandig worden, egocentrisch, dwars, zelfzeker, onverantwoord, potent. En beroemd natuurlijk. Een held! En hij zal ook nee leren zeggen! Ha! Wat zullen ze dan staan kijken, allemaal. Schuldgevoelens? Zal hij niet meer kennen! Reken maar van yes! Of nee, nee: reken maar van no!


Maar goed, voorlopig zijn we zover niet. Eerst moet er nog aan wat verplichtingen voldaan worden. Maar daarna!

foto: © Image of Light

Udo Meiresonne | Iets Over Mij
bottom of page