Verveling
Van jongs af aan wachtte je. De tijd kroop voorbij. Je wachtte op iets dat misschien zou gebeuren. Maar het gebeurde nooit dat er iets gebeurde. Je wachtte om het moment niet te missen als het toch zou gebeuren. Oersaai, maar wat kon je eraan doen? Op school vertelde je eens achteloos hoe hard je je verveelde. Hahaa! riep de school. Hahaa! riepen al snel ook je ouders. Meneertje verveelt zich! Wel meneertje, riepen school en ouders, verveling is het oorkussen des duivels! Als