Alleen wie per ongeluk in het water sukkelt en niet kan zwemmen, kan eventueel gered worden. Maar dan nog is de kans reëel dat een goede ziel mee ten onder gesleurd wordt. Barbara trouwde met mijn broer Antoine omdat ze geloofde dat ze Antoine kon redden. Een klassieke denkfout. De relatie tussen Antoine en Barbara had veel weg van een wedstrijd touwtrekken. Zij probeerde hem op het droge te krijgen, hij haar in de drek. Toen Barbara Antoine los liet, vielen ze allebei om. Antoine wentelde zich in zijn rol van de verongelijkte bedrogene, het slachtoffer. Het was zijn alibi om lustig verder te kunnen zuipen. Barbara liet zich op haar beurt redden door een mannelijke versie van zichzelf, waarm

Goed gereedschap is het halve werk, het is de sleutel tot succes. In dit verband kunnen we met klem bevestigen dat we gebeiteld zitten. Wij zijn niet voor één gat te vangen. En we blijven erop hameren dat we alles in vraag stellen. Wij durven de dingen op losse schroeven zetten, en we beginnen niet meteen te zagen als we de plank een keer misslaan. Achteraf geven we daar wel weer een draai aan, zei de timmerman en hij gaf er een ferme djoef op. Bijschaven kan natuurlijk altijd nog, maar vergeet het niet: op een oude fiets heb je niets dan miserie. Schroeven zonder boren is niet tegendraads, integendeel: het is de nagel op de kop die we ons niet door de neus laten boren. Zoek vooral geen spij

Je moet nooit de plaat poetsen terwijl het hangijzer heet is. Want wie een gat boort voor een ander, mag daarna zelf de kastanjes vanachter het net vissen, ook al heeft hij daar een broertje aan dood. Er zijn altijd mensen die duimen en vingers aflikken als een ander zijn haring niet braadt. Wie het potje breekt, verwijt de ketel dat hij liegt dat hij zwart ziet. En komt boontje om zijn loontje, dan zit er een haar in de boter bij de vis. Als puntje bij paaltje komt, stroomt de gelijke munt door je vingers, als water naar de zee. Kijk daarom een gegeven koe nooit in de bek terwijl je ze bij de horens vat. Als je niets in de melk te brokken hebt, dan lust je er ook geen pap van. Trouwens, de

Hij was de koning Van het land van melk en honing Hij was wijs en aardig Echt een koning waardig En rijk, ‘t is niet te schatten Het is bijna niet te vatten En bovendien een mooie vent Dat was alom gekend Geen ander vorst was knapper Elke week naar de kapper Die verfde Clooney-gewijs Zijn mooie haren grijs Ja, een beetje ijdel was hij wel En ook nog altijd vrijgezel In de gespecialiseerde bladen Werd al jarenlang geraden Naar wie zou trouwen met de koning Van het land van melk en honing De koning spendeerde gul Zijn vele geld aan nutteloos spul Zeven keer per jaar op reis Naar een of ander paradijs Een exotisch gouden strand Of eens vakantie in eigen land Maar dat kwam