Sedert het uitbreken van de coronapandemie poetst mijn buurman drie keer per week zijn auto. Gehuld in chirurgische handschoenen en een filterend mondmasker bedreigt hij met zijn hogedrukreiniger eenieder die zich op minder dan anderhalve meter van zijn voertuig waagt. Naast zijn voordeur heeft hij een pompje met ontsmettingsalcohol vastgeschroefd. En een familiepak oorstokjes, om op de bel te drukken. Er zijn nog andere tekenen dat buurman zijn levensvreugde teruggevonden he

Velen nemen de lockdownmaatregelen niet ernstig. Omwille van teveel onzinnige regels. We morren om de versoepelingen. Die komen te snel. Of te traag. Er hebben wetenschappelijk verantwoorde keuzes op tafel gelegen, waarvoor de politiek nooit geopteerd heeft. Politieke beslissingen die wel genomen werden, waren niet altijd ingegeven door oprechte zorgen omtrent onze gezondheid. Boven onze hoofden speelt men liever spelletjes. Volgens regels die zo hermetisch zijn dat een norma

Na enkele weken begreep ik dat niemand weet hoe de crisis moet aangepakt worden. Ook de virologen niet. Of nee, de virologen weten het wel, maar ze moeten nog uitzoeken hoe ze een theoretisch model - dat werkt in een labo - moeten implementeren in een maatschappij. Met mensen. Zeker is dat de politiek het ook niet weet. Elke politicus met een greintje ambitie is ondertussen de revue gepasseerd, enkel en alleen omdat een politicus in tijden van nood nu eenmaal in de aandacht

Lang voor de lockdown besteedde ik al zoveel mogelijk essentiële verplaatsingen uit. Elke fietskoerier in Gent weet mij wonen. Ik mijd plekken waar mensen samentroepen omdat ze samen willen troepen. Maar nu, in coronatijden, ga ik wel naar buiten. De mensen zijn van slag. Op straat zie ik ze elkaar begroeten door het geven van elleboogstoten met dezelfde elleboog waarin ze ook niezen. Ze rennen massaal zuchtend en zwetend naar de groene rand. Het moet er wemelen van de nieuwb

Dankzij Corona investeer ik al wekenlang dagelijks vele uren in sociale media. Toch kreeg ik nog geen enkele nominatie of challenge. Niemand lijkt geïnteresseerd in mijn top tien van vinylplaten, vakantiefoto´s of andere jeugdherinneringen. Merel lacht eens fijntjes wanneer ik haar dit vertel. Ze weet dat ik zo´n opdracht nooit succesvol ten einde zou brengen. Ze zegt dat ik maar eens moest beginnen met mezelf uit te dagen. Om eens wél te strijken. Het gras te maaien. Of het