Als ik mijn ouders voor één ding dankbaar ben, dan is het wel voor mijn genetisch bepaald gebrek aan talent voor reislust. Mijn opvoeding was allang afgehandeld toen ik erachter kwam dat ik de wereld moest zien als een reuzepretpark, waarin ik op zoveel mogelijk attracties foto’s van mezelf hoorde te verzamelen. Ondanks mijn aangeboren weerstand heb ik me enkele keren laten verleiden. In Marokko oordeelde mijn doorwinterd gezelschap dat ik een sukkel was, omdat ik glimlachend

Soms denk ik aan haar. Ik ken enkele kale mannen die ik al kende toen ze nog jongens waren die niet geloofden dat ze kaal konden worden. Bij enkelen is de haardos een natuurlijke dood gestorven. Anderen namen de vlucht vooruit. Toen hun kruin dunner werd, schoren ze alles af. Ze maakten zichzelf wijs dat dat stoer was. Daarnaast heb je nog de zogenaamde dwarsliggers. Daar hoor ikzelf ook toe. Als zogenaamde dwarsligger begon ik pas na mijn vijftigste mijn haar lang te dragen,

Er was aardappel-wortel-stoemp, met braadworst en bijzonder scherpe mosterd. We dronken er tafelbier bij. We aten zwijgend. Mijn vader is geen prater. Meestal vind ik dat comfortabel. Mijn moeder werd er compleet tureluurs van. Ze vond mijn vaders stille natuur arrogant. Maar die mens leeft gewoon volgens het motto voorzichtigheid is de moeder van het verdronken kalf. Hij zegt liever helemaal niets dan een half woord dat misschien verkeerd kan vallen. Voor hem is het leven ee

In het dorp waar ik vandaan kom krijg je tot de dag van vandaag een kipschotel als je vegetarisch vraagt. Een veganist staat er zelfs lager in de voedselketen dan pakweg een kinderlokker. Men weet er geen raad mee, met veganisten. Op pedofielen kan je tenminste ongestraft een knokploeg afsturen, naar aanleiding van een gerucht. Die gasten kennen hun plaats nog. Veganisten zijn veel minder meegaand in dergelijke zaken. Veel te mondig, die alternativo´s. Met hun dierenrechten,