Ik was niet gaan slapen. Toch werd ik wakker, drie weken nadat ik was opgestaan. Op een maandag. Een doodgewone maandag. Ik heb die maandag gedaan wat ik elke dag doe, op het werk. Me druk maken om gebakken lucht. Liters koffie drinken. Ruzie maken met minstens vijf mensen. In allerijl een spoedvergadering beleggen. Water bij de wijn doen. Me neerleggen bij de argumenten van die vijf idioten. Daarna: toch mijn zin doen. ‘s Avonds vertrok ik, me verkneukelend op de ontzetting

In de kleine slaapkamer sliep mijn één jaar jongere broertje Antoine. Met mijn dertien jaar oudere broer René deelde ik de grote. Ik had altijd problemen met inslapen. Op een avond adviseerde mijn broer René me aan leuke dingen te denken. Behulpzaam legde hij uit dat dat bij hem altijd werkte. Ik begon meteen leuke dingen te bedenken. Na een tijdje werd ik daar een beetje opgewonden van, omdat ik mijn verzonnen leuke dingen voor werkelijkheid nam. Plots hield ik het niet meer

Ik groeide op in een dorp dat gekneld ligt tussen drie kunstmatige waterlopen. Alleen via bruggen kan je eruit ontsnappen. Dwars door het dorp loopt de rijksweg. Die verdeelt het dorp. Hij scheidt de dorpelingen met een stamboom van die van de overkant. Aan de foute kant van de rijksweg wonen hoofdzakelijk inwijkelingen die eind jaren zestig gebouwd hebben in een doolhof die vijftig jaar later nog steeds De nieuwe wijk genoemd wordt. Zij worden met de nek aangekeken, samen me

Als kerstcadeautje wilde ik mijn lievelingsboek vragen. Maar ik kreeg geen boeken die ik al gelezen had, dat was weggesmeten geld. Boeken die ik nog niet gelezen had, kreeg ik evenmin. Je wist immers nooit of het een goede koop was. Sowieso wilde ik schrijver worden. Dus vooraleer het terug moest naar de dorpsbibliotheek, tekende ik De Kat Met De Hoed integraal over. Inclusief teksten. In het juiste lettertype. Mijn debuut was puur handwerk. Ik deed er weken over. Een half le

We waren veertien jaar. Désireetje was zo onopvallend dat zelfs haar onopvallendheid niemand opviel. Ik zag haar alleen wanneer in de klas de namen werden afgeroepen. Désireetje had geen vrienden, want ze was onzichtbaar. Op een zaterdagavond had ik een lekke band gekregen. Daarom nam ik de bus naar huis. Achterin zat Désireetje te wuiven. Ik zag haar, en ik zag me verplicht naast haar te gaan zitten. Samenzweerderig lispelde ze dat ze ladderzat was. Haar ogen straalden. Nu j