Het meisje wilde me bekeren. Ze vroeg of ik tevreden ben met de toestand in de wereld. De jongen stond erbij en keek ernaar. Naar het meisje. Kennelijk was hij verliefd genoeg om haar god er voorlopig nog bij te nemen. Altijd in voor een geintje, antwoordde ik dat ik bijzonder tevreden ben omdat het sluitingsuur voor nachtwinkels weer de goede richting uit gaat. Het meisje vroeg of ik dan niet geloof dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik deed alsof ik de vraag niet begreep

Vroeger was ik onwaarschijnlijk dol op onnozele filmkomedies met vergezochte verhaallijnen vol problematische liefdeslevens. Op het einde werden de goeden altijd overdreven gelukkig en de slechten lachwekkend wraakzuchtig. Waardoor de deur al op een kier stond voor een nog foutere sequel. In die periode werd Merel verliefd op mij. Algauw noemde Merel mijn gevoel voor humor problematisch, en ons samenzijn een puberale relatieklucht. Ik sloofde me nochtans uit, en keek enkel no

De helft van mijn Facebookvrienden meldde dat zij aan hun vaders dachten. Ik liep een reden te bedenken om er niet heen te moeten. Nochtans hoef ik geen reden, want mijn vader heeft geen Facebookvrienden. Ik werd aangesproken door een meisje met een hond. Het meisje vertelde dat ze de hond pas deze morgen in gebruik genomen had, en dat hij haar nu al nieuwe sociale contacten opleverde. Ze zag hierin een voordeel. Ongevraagd werd ik geïnformeerd over kleur en soortelijk gewich

Vandaag zag ik mijn goede vriend Hendrik Vlerick. Op straat. Hij trok mijn aandacht door hardop te praten tegen zijn telefoon. Een stem die ik herken uit duizend. Op mijn beurt maakte ik hem attent op mijn aanwezigheid door bijna onder een tram te lopen terwijl ik hem iets geks toeriep. Het resultaat was niet eenduidig positief. Ik had weliswaar zijn volle aandacht, maar niet zijn enthousiasme. De Vlerk keek me verbaasd aan. Geconfronteerd met de niet-begrijpende blik van mij