Voor de zoveelste keer zei Merel dat zij er altijd was voor mij, maar dat ze daar niets voor terugkreeg. Ik antwoordde zoals gewoonlijk dat dat niet waar was, en Merel zei: Ach jongen. Tot zover de proloog. Merel snauwde: Ik heb zuurstof nodig, griste haar handtas van de keukentafel en vertrok. Haar huissleutels bleven achter op de tafel. Dit was het uitgelezen moment om haar ongelijk te bewijzen. Ik hoefde alleen maar te roepen dat ze haar sleutels vergat. Maar in een reflex

In een op gezette tijden en in vele varianten terugkerende droom moet ik me van punt A naar punt B verplaatsen. Punt A en punt B zijn plekken die ik goed ken, en die in realiteit op een boogscheutje van elkaar liggen. In de droom groeit die verplaatsing elke keer uit tot een eindeloze tocht. Ik moet over obstakels klimmen, door lage ruimtes kruipen en voertuigen besturen met slecht werkende remmen. De weg naar punt B loopt ook gegarandeerd dwars door de woonkamers van mij tot

De allereerste meisjesborst die ik mocht kussen hoorde toe aan een slanke negentienjarige met donker, halflang golvend haar en een verlegen glimlach. Ze had al een vent, maar van mij hield ze meer. In de vijf jaren die volgden op die eerste ervaring gaf zij haar hart aan nog vier andere kerels. Ondanks onze onderlinge verschillen, vormden we met ons vijven een onverbrekelijke broederschap. We raakten nooit helemaal van haar los, ook al hebben we later andere vrouwen in onze

Omdat ik er niet in geslaagd was onder de radar te blijven, werd ik gestraft met een promotie. Mijn nieuwe werkplek was een landschapsbureau. Het uitzicht viel tegen. Rondom mij zaten acht collega’s die heel luid praatten omdat ze oortjes in hadden om niet gestoord te worden door de anderen. Aangezien ik principieel nooit iets in mijn oren stop, aanhoorde ik alles wat mijn lotgenoten in hun telefoons schreeuwden. Zes maanden later begreep ik nog steeds niet wat er van mij ver