Ik was die smalle, veel te lange puber die met zijn BMX een straatlengte op één wiel probeerde te rijden om indruk te maken, maar vooral de indruk wekte zich uit te sloven. Mijn toenmalige vrienden haalden met sprekend gemak veel halsbrekender toeren uit op hun gewone fietsen. Anderzijds liepen zij nooit het risico ontmaskerd te worden als de halfgare nerd die zich in zijn kamer opsloot om boeken te lezen, Dylan-liedjes na te spelen en te dagdromen over diepgrondelijke liefde

Die middag las ik een boek. Ik viel ermee in slaap in de gemakkelijke leesstoel die ik altijd al wou hebben, maar nergens kon vinden. Aangezien ik niet besefte dat ik sliep, bleef ik gewoon doorlezen. Toen ik opmerkte dat mijn ogen dicht waren, begreep ik niet waarom ik nooit eerder op het idee gekomen was om met gesloten ogen te lezen. Tevreden over deze pas ontdekte vaardigheid, las ik verder. De voeten op het warme zand. De zee spoelde af en aan over mijn tenen. Het verbaa

Zonder enige voorgeschiedenis stuurde mijn moeder mij naar het zomerkamp van de Chirojongens. Daar was er natuurlijk maar eentje die niet over het verplichte uniform beschikte. Driemaal daags moesten we in vierkantsformatie staan en in militaire houding de vlag groeten. ’s Avonds droeg meneer pastoor openluchtmissen op, waarbij de best aangepasten beurtelings voor hulppriester mochten spelen. Overdag deden we andere leuke spelletjes, waarbij de minst aangepasten altijd de pin

Jarenlang vergaapte ik me zeven avonden op zeven aan mensen op tv die mij zeven op zeven ermee confronteerden dat zij wél een leven hadden. Op mijn veertigste kwam ik uit die comfortzone. Acht jaar eerder had ik iets vergelijkbaar gedaan: stoppen met roken. Na de tv-stop ontdekte ik dat niet-roken simpel is, zolang je een honderd procent passief sociaal leven leidt. Ik verloor mijn motivatie om de oersaaie ex-roker te blijven uithangen. De volgende vijftien jaar leed ik aan g

In een simultane zinsverbijstering beslisten mijn broer Antoine en ik een week samen te gaan kamperen. Halverwege de heenreis werd Antoine’s aftandse Golfje doodziek. Het was niet meer vooruit te branden. Op ietwat onorthodoxe wijze raakten we toch in Texel. We hebben onderhandeld. We beloofden het Golfje bij aankomst onmiddellijk naar een Volkswagendealer te brengen, voor palliatieve zorgen. Het compromis werd aanvaard, maar daarmee was de zaak niet opgelost. Op Texel vonden