Ondertussen doorliep mijn broer Antoine al vele stadia van coronahysterie. In zijn voorlopig laatste fase stuurt hij via een Facebookaccount dagelijks zijn conclusies de wereld in. Hij relativeert de ziekenhuis- en sterftecijfers, tot de cijfers helemaal weggerelativeerd zijn. Volgens Antoines informatie is de pandemie geen pandemie, maar een plàn-demie. Kédèng! Alle experten, ministers, zorgpersoneel en gestorven oudjes zitten mee in het complot. Hij deelt eentalige Hongaars

Peet vond altijd dat wij kinderen ook best een glaasje Elixir d’Anvers mochten hebben. Mijn moeder draaide dan ostentatief met haar ogen, waarop Peet achter haar rug zijn tong uit stak. Hij wou alleen maar zijn dochter jennen. Wanneer ik zonder mijn moeder bij Peet kwam, kreeg ik ook geen Elixir. Op een bepaald moment gaf Peet mij wel accordeonlessen. Ook daar stond mijn moeder niet achter. Maar dat was geen probleem, want ze wist het niet. Peet leerde me Broeder Jacob spelen

Een onoplettende elektrisch steppende vijftiger maaide een evenmin uitkijkende joggende zestiger omver op het voetpad. De steppende vijftiger veerde recht, riep dat de kermend op de grond liggende zestiger met opzet tegen hem aangebotst was, en verkocht hem enkele rake opvoedkundige tikken. Om te bewijzen dat hij zijn knie verzwikt had, gaf de vijftiger de zestiger nog een flinke trap bovenop. Vervolgens stepte hij elektrisch weg. Op het voetpad. De zestiger rochelde een flin

Die avond in de Erato opende Knutson de debatten. Knut maakte zich op vermakelijke wijze druk over het concept van het jaarlijks tandartsonderzoek. Volgens hem was dat allemaal het werk van de lobby der tandenborstelindustrie. Een samenzwering! Knutson geloofde totaal niet in het concept tandarts. Hij had naast vele talenten ook enkele werkpuntjes. De Vlerk omschreef Knuts gebit als een door neonazi’s met voorhamers bewerkt Joods kerkhof. Paalman protesteerde met klem. Hij on

Bij gebrek aan beter beschouwde ik mijn nichtje Conny als mijn lievelingsbroertje. Alles deden we samen. Zag je Peter, zag je Conny. Op het belachelijke af, eigenlijk. In het dorp noemden ze ons Peppie en Kokkie. Daar zaten de matrozenpakjes, waar onze moeders destijds dol op waren, misschien ook wel voor iets tussen. Conny pleegde hoogverraad wanneer ze een jaar voor mij naar de middelbare school ging. Ze vond dat ze het niet meer kon maken om met een joch in korte broek op