Weten hoe laat het is 1 Als mijn broer Antoine mij belt, dan weet ik hoe laat het is. Etenstijd is het dan. Als mijn broer Antoine mij belt, dan ​​​​doet hij dat altijd op de vaste lijn, omdat hij weet dat ik dan niet kan zien dat hij het is. Mijn broer Antoine is er van overtuigd dat ik de telefoon niet zou opnemen als ik wist dat hij het was. Maar hij vergist zich. Omdat mijn broer Antoine de enige mens is die mij nog belt op de vaste lijn, weet ik perfect wie mij belt precies op het moment dat de ovenschotel uit de oven mag en de krieltjes gaar zijn. En ik weet wél wie mij belt net op het moment waarop ik voor Merel en mezelf een aperitief hebt uitgeschonken. Het is mijn broer Antoine! Hi

Je zou kunnen zeggen dat het in de sterren geschreven stond dat Hendrik Vlerick mijn vriend zou worden. Er staat daar aan de hemel echter helemaal niets geschreven. Soms stel ik me voor dat er ergens in het heelal levende wezens naar hier staan te staren, zichzelf ervan overtuigend dat ze ons kunnen ontcijferen. Laat ons realistisch zijn: dat zou zomaar kunnen. Waarom zouden andere ruimtebewoners geen even grote idioten zijn als wij? Ondertussen is de Vlerk drie jaar dood. Hij deed een koord om zijn nek en bond het aan een tak. In het crematorium werd een liedje afgepeeld met als refrein: Kom erbij, en dans! Op het rouwkaartje stond dat hij nu een ster aan de hemel is. Zijn moeder weende wee

Als Knutson een Zweed was geweest, was hij wellicht de zoon van Knut. Tot zover mijn kennis van de Scandinavische linguïstiek. Knutson was de zoon van slagerij Desonville en heette Kurt. Toen hij twee was noemde hij zichzelf Knut. Iedereen is hem altijd zo blijven aanspreken. Later doopte hij zich om tot Knutson Deville, omdat hij een artiestennaam nodig had. Hij zei dat het een anagram was. Niemand wist wat een anagram was, maar we vonden het toch goed gevonden. In het dorp waar ik opgroeide lustte men Knut niet echt. Onze ouders vonden hem raar en dus gevaarlijk. Knutson was een klasgenoot van mijn broer René, die dertien jaar ouder was dan ik. Toen ik zestien was trouwde Knut met een meis

Het verschil met mijn vader is dat ik nooit naar een dokter ga. Ik heb geen vertrouwen in dokters. Als ik naar een huisarts ga, kan je er donder op zeggen dat die me enkel en alleen maar rust voorschrijft. Zo werkt het niet, natuurlijk. Als ik klachten heb, dan wil ik thuiskomen met op zijn minst een stuk of wat voorschriften voor spul dat niet vrij verkrijgbaar is. Mijn vader gelooft wel in dokters, maar niet in pillen. Mijn vaders huisarts denkt verkeerdelijk dat ze hem fit en gezond houdt door hem een massa voorschriften mee te geven. Hij heeft een huisapotheek om u tegen te zeggen, maar raakt geen medicament aan. Ik daarentegen kan me geen leven voorstellen zonder mijn vaders overvolle m