Peppie en Kokkie

Bij gebrek aan beter beschouwde ik mijn nichtje Conny als mijn lievelingsbroertje. Alles deden we samen. Zag je Peter, zag je Conny. Op het belachelijke af, eigenlijk. In het dorp noemden ze ons Peppie en Kokkie. Daar zaten de matrozenpakjes, waar onze moeders destijds dol op waren, misschien ook wel voor iets tussen. Conny pleegde hoogverraad wanneer ze een jaar voor mij naar de middelbare school ging. Ze vond dat ze het niet meer kon maken om met een joch in korte broek op te trekken. Conny kreeg vriendinnen waarmee ze voortaan alles samen deed. Toen Conny zeventien was, kwam er een nieuwe Peter in haar leven. We mochten de nieuwe Peter niet haar liefje noemen. Ze stelde hem voor als haar verkering, want het was serieus. Conny en haar verkering waren onafscheidelijk. Peppie en Kokkie. Samen studeerden ze psychologie, daarna trouwden ze samen, en daarna begonnen ze samen een psychologenpraktijk. Samen gaven ze cursussen waarin ze mensen aanleerden hun leven in eigen handen te nemen. De nieuwe Peter pleegde hoogverraad door samen met een cursiste zijn leven in eigen handen te nemen. Daarop besliste Conny dat hij het niet meer kon maken om nog langer die cursus te geven.