Opgegeven

In het dorp waar ik vandaan kom krijg je tot de dag van vandaag een kipschotel als je vegetarisch vraagt. Een veganist staat er zelfs lager in de voedselketen dan pakweg een kinderlokker. Men weet er geen raad mee, met veganisten. Op pedofielen kan je tenminste ongestraft een knokploeg afsturen, naar aanleiding van een gerucht. Die gasten kennen hun plaats nog. Veganisten zijn veel minder meegaand in dergelijke zaken. Veel te mondig, die alternativo´s. Met hun dierenrechten, hun vergeten groenten en hun bumperstickers op hun vuile auto’s. Dat maait het gazon niet, dat sproeit niet tegen het onkruid, dat leeft maar en laat maar leven. Zonder god of gebod. Niet dat de dorpelingen zelf zo gelovig zijn hoor, maar ze laten wel hun kinderen nog dopen. Voor alle zekerheid. En als ze doodgaan geven ze een mis, zoals het hoort. Onze deftige inboorlingen kennen hun wereld. Maar de wereld is om zeep. Als de voorouderlijke dorpelingen eens wisten hoe het er vandaag aan toegaat, ze zouden zich unaniem omdraaien in hun graf. Het hele kerkhof zou er omgewoeld bij moeten liggen. Er beweegt echter niets, daar op het kerkhof. Lang voor de veganisten kwamen had God het dorp al opgegeven.