(On)trouw

Op een keer zat ik met De Vlerk in de Nicolaas en kwam er een bende meisjes binnen, met allemaal hetzelfde hoedje op. Een vrijgezellenavond. Lachen, dansen, zeveren, u kent het. Het meisje dat ging trouwen kwam naar ons. Of dat wij een condoom hadden voor haar. Een opdrachtje dat ze moest uitvoeren. Ik, doodserieus: “Het spijt me. Ik ga u niet kunnen helpen”. Zij naar De Vlerk: “Heb jij misschien een condoom voor mij?” Begon die Vlerk haar daar niet de les te spellen. Dat hij geen vertrouwen had in condooms. Dat hij tegen het concept was. En daarbij, dat hij sowieso tegen voorhuwelijkse betrekkingen was. Vierkant tegen zelfs. Omdat dat in strijd was met zijn geloof. Enzovoort, enzovoort. Hoe langer dat hij tegen haar bezig was, hoe meer dat kind haar oogjes begonnen te blinken. En op het moment dat hij met zijn uitleg klaar was, hing die ineens rond zijn nek en stonden ze elkaar af te lebberen. Die zijn daar samen vertrokken, dat meisje en De Vlerk. Naar zijn appartement. Op haar vrijgezellenavond. Eén van de meisjes die daarbij waren, was het lief van de beste vriend van de jongen waar dat die ene ging mee trouwen. ’s Morgens begon de vriend van dat meisje wat te vertellen over de vrijgezellenavond bij de mannen. Dat meisje trok bleek weg. En die dacht: “Ik mag niets zeggen. Ik mag niets zeggen.” “Je zegt zo weinig?”, zei hij. “Ik mag niets zeggen”, zei zij. Het was eruit voor dat ze het besefte. Haar vriend begon haar natuurlijk wat te porren, en die haalde daar beetje bij beetje heel dat verhaal uit. Dat het meisje waar zijn vriend die dag zou mee trouwen, die nacht met een andere kerel had geslapen. Hij kon daar niet mee lachen, en is direct naar zijn vriend gereden. En daar heeft hij haar dat allemaal nog een keer laten vertellen. Waarop die jongen heel zijn familie is beginnen rondbellen. Dat de trouw niet doorging. Dat ze niet moesten komen. Dat meisje - die die ging trouwen - die kwam daar aan bij dat stadhuis. Alleen haar familie stond daar. En haar vriendinnen - min één. Niemand van zijn kant. En de Vlerk en ik, wij stonden daar ook. Dat was zijn idee, om naar die trouw te gaan kijken. Maar veel trouw hebben we die dag niet gezien. Het was meer een on-trouw.