Hoogtepunt
Aan het begin van de film zei een vrouw op een achterbank van een limousine: Ik denk dat ik mij kaal ga scheren. Haar man mompelde afwezig dat dat een goed idee was. Hij had andere dingen aan zijn hoofd. De vrouw glimlachte welwillend. Ze glimlachte nog altijd welwillend toen de limousine een ravijn in slipte. De vrouw kon niet gered worden. De man natuurlijk wel, want hij was de president. Het kind van de president weende hartverscheurend. Beter dan dit zou het niet worden. Ik zette de tv uit. Ik leer mezelf stoppen op hoogtepunten. Aan een ontsmette tafel legt een deskundige aan het nieuwsanker uit waarom het dagelijkse dodental zo´n vreemde sprongen maakt. Dat is omdat veel mensen niet in het ziekenhuis sterven, waardoor we vele doden waarschijnlijk dubbel tellen, wat vreemd genoeg betekent dat we volgens de deskundige beter tellen dan anderen. Het anker concludeert een beetje naast de kwestie dat het goed nieuws is dat er hoe langer hoe minder ziekenhuisopnames zijn. De deskundige glimlacht welwillend, en zegt dat het aantal sterfgevallen echt niet zal verminderen. Het nieuwsanker kijkt de deskundige onthutst aan. Ik zet de tv uit. Want beter dan dit zal het niet worden.