Sven

De Zweedse Ingrid was helemaal het type waarvoor de Vlerk elke keer viel: klein, superslank, kort haar en nauwelijks borsten. Un garçon manqué. Ze werd de vrouw van zijn leven, maar helaas niet daarom. Wel omwille van Sven. Precies dezelfde reden waarom de vader van Sven haar gedumpt had. Ingrid heeft het zaakje nooit echt vertrouwd. En de Vlerk gaf dat kind alle liefde die hij al snel niet meer kon opbrengen voor Ingrid zelf. Hendrik leerde Sven zichzelf voor te stellen als het symbool van Down. Op feestjes zongen ze samen: The only way is up. Iedereen vond het geweldig. Ze waren twee handen op een buik. Ondertussen kwijnde Ingrid weg. En niemand ook die zag dat Hendriks vrolijkheid alleen maar zijn donkere binnenkant camoufleerde. De eerste keer deed hij het met pillen. Hij was al comateus toen Sven liefdevol bij hem ging liggen. Terwijl de maag van de Vlerk werd leeggepompt, liet Ingrid nieuwe sloten installeren. Terwijl hij een procedure opstartte om Sven te kunnen zien, verhuisde zij terug naar Stockholm. Binnenin was de Vlerk nog louter gitzwarte smurrie. Een onpeilbaar diep fjord. Maar zijn buitenkant is tot het einde blijven zingen. The only way is up, baby.

Sad Clown by James Taylor (jtaylor688 on www.deviantart.com)