My girl

In mijn tienerjaren hadden we t-dansants. TD’s. Fuiven waar de lokale dorpsjeugd zichzelf drankmisbruik en ander grensoverschrijdend gedrag aanleerde. Volwassenen niet toegelaten. Een TD was pas geslaagd als de plaatselijke brommerbende de boel kort en klein was komen slaan. Waarna het gespuis het hazenpad koos richting naburige parochie, om een rivaliserende bende in elkaar te timmeren. Op hun eigen feestje. Dat was een mooie traditie, die volkomen teloor is gegaan. Omdat we ze ontgroeid zijn. Daarna kochten we auto’s, en reden op zomerdagen richting kust, waar we bij valavond in de duinen anatomisch onderzoek verrichtten bij de andere sekse en daarna luid brallend tussen de achtergelaten troep het strand over renden om te gaan naaktzwemmen. Ook dit gebruik ging verloren. Vandaag lopen mijn generatiegenoten als steward rond op fuiven van hun eigen kinderen. I kid you not. Met een fluo hesje aan! Vijf maanden voor hij zichzelf naar de eeuwige jachtvelden knalde, zong Kurt Cobain tijdens een live sessie op MTV My girl. Een traditional, die voortkomt uit minstens drie andere traditionals, die ondertussen verdwenen zijn. Want traditionele dingen hebben nu eenmaal een beperkte houdbaarheid. My girl gaat naar gelang mijn gemoedstoestand over een ongeluk, een moord of een zelfmoord.

Uit Tante Keetje's prentenboek (1854), bewerking van

Pocci's lustiges Bilderbuch (München, 1852), illustrator onbekend