Acht over negen

Ik wist toen nog niet precies hoe laat het was, maar om precies acht over negen kwam ik voorbij de apotheek. Voor de apotheek stond een wanhopige man wanhopig met zijn armen te zwaaien. Hij vroeg hoe laat het was. Ik keek op mijn telefoon, het was precies acht over negen. Ik toonde mijn telefoon aan de man en zei dat het precies acht over negen was. De wanhopige man begon terug met de armen te zwaaien. Hij leek nu nóg wanhopiger dan ervoor, en straalde ondertussen ook lichte agressie uit. Acht over negen, riep hij. Die lul doet echt alleen maar open wanneer hij dat wil! Hij keek kwaad naar de afgesloten deur van de apotheek en keerde zich vervolgens tegen mij. Naast wanhoop en een vleug agressie bespeurde ik in zijn lichaamstaal nu ook pure zin in fysiek geweld. Het armenzwaaien werd ronduit bedreigend. Ik stak afwerend mijn handen op, draaide me om en haastte me de straat over. Toen ik omkeek zag ik nog net de apotheker zijn deur openmaken. De wanhopige man zwaaide uitgelaten met zijn armen en riep opgelucht dat de apotheker zijn dag helemaal goedgemaakt had. Het was toen wel al negen over negen.