Afzien

Omdat we goed en flink gewerkt hadden, kregen we van de baas een extraatje. Voor een bonus hadden we ons natuurlijk niet hard genoeg afgepeigerd, maar een bescheiden feestje kon er nog net af. Vooraleer we ons verdiende hapje en drankje konden bemachtigen, dienden we ons alleen nog anderhalf uur te laten gijzelen in een bijzonder interessante workshop. De bijzonder interessante workshop werd gegeven door een voormalig charmezanger waarvan enkel vijftigplussers nog weten dat die twintig jaar geleden min of meer een bekende landgenoot was. De ex-halve-bekende leek niet te beseffen dat hij én min of meer én ex was. Hij glimlachte idioot zelfzeker en met een kamerbrede mond vol tandpasta-reclame-tanden de hele PowerPoint uit. In een workshop worden natuurlijk allang geen echte handen meer uit de mouwen gestoken, het komt er vooral op aan een ellenlange en oersaaie presentatie te overleven door zo onopvallend mogelijk in slaapstand te gaan. De meesten onder ons bleken de slaapstand goed in de vingers te hebben. Alleen ik had wel een zwak momentje. Er was er in elk geval maar eentje die hoorbaar grinnikte toen de PowerPoint startte en er op het scherm verscheen: Doeltreffend Persoonlijk Lijderschap. Met een lange IJ.