Een waardeloze zoon

Mijn moeder vond het niet eerlijk dat ze zwanger was geworden. Ze vond ook dat ze er zelf geen aandeel in had. Het lag volledig aan mij. Ik was zomaar ongevraagd in haar buik beginnen groeien, alleen om haar het leven zuur te maken. Elke dag vertelde ze me dat het slecht met mij zou aflopen. Ik zou opgroeien als een leugenaar en een dief. De mensen zouden er schande van spreken en hààr de vinger wijzen. Ik hield heel erg veel van mijn moeder. Ik had haar nooit durven teleurstellen. Vandaar dat ik op een mooie dag wat cash uit haar portefeuille haalde. Geld dat ik vervolgens open en bloot op mijn nachtkastje legde, waar mijn moeder het terugvond. Toen ze me erover aanpakte, ontkende ik glashard. Nooit heb ik haar gelukkiger gezien dan die keer toen ze bevestiging kreeg van wat ze intuïtief altijd had geweten: haar zoon was een leugenaar en een dief. Ze leefde helemaal op. Het leek bijna alsof ze trots was. Het kwam aardig in de buurt. Binnen de kortste keren wist de hele straat ervan. Wat was het fijn eindelijk de waardeloze zoon te zijn waar mijn lieve mammie zolang had naar uitgekeken.