Evolutie

Dertig jaar geleden werd een lijk gevonden in het grensgebied tussen Italië en Oostenrijk. Het ging om een volwassen man die overleden was aan de gevolgen van een schietpartij. De vermoorde man was atletisch gebouwd, had bruine ogen en bruin haar. Zijn lichaam stond vol amateuristische tatoeages. Hij had ook nog wat andere welvaartsaandoeningen onder de leden: een verwaarloosd gebit, een hart- en vaatziekte en lactose-intolerantie. Het slachtoffer was geen doetje. Hij was in het bezit van enkele zware wapens, en bij de lijkschouwing vond men oude trauma’s die erop wezen dat hij geregeld serieus op zijn muil had gekregen. Zijn identiteit is nooit achterhaald. Het tijdstip van overlijden kon slechts bij benadering bepaald worden: hij moet een slordige vijfduizend jaar geleden neergeschoten zijn. Dat we vandaag zoveel weten over deze verjaarde misdaad danken we aan het feit dat de dode de tegenwoordigheid van geest heeft gehad zich te laten invriezen in een Tiroolse gletsjer. Drieënvijftig eeuwen later werd de onfortuinlijke kerel ook nog eens het onderwerp van een onfris juridisch steekspel tussen Oostenrijk en Italië. Over zijn nationaliteit, godbetert. Ik zou durven concluderen dat de mens de afgelopen vijfduizend jaar al bij al niet bijzonder veel evolutie heeft doorgemaakt.

Charles Robert Darwin (1809 – 1882)