Jeugdherinneringen

Er stond onbekende vrouw aan de voordeur. De vrouw vertelde dat ze ooit Merels beste vriendin was geweest, maar dat ze elkaar uit het oog verloren nadat ze afgestudeerd waren. Ze vroeg of Merel toevallig thuis was. Ik antwoordde dat Merel toevallig niet thuis was. De vrouw vroeg of ik haar toevallig snel weer thuis verwachtte. Ik haalde mijn schouders op en zei dat ik geen idee had. Vooraleer ze wegging gaf de onbekende vrouw me haar adres en telefoonnummer. Ze zei dat ze ernaar uitkeek om met Merel jeugdherinneringen op te halen. Ik dacht er niet aan te zeggen dat Merel allang ergens anders woont omdat ze me zes jaar geleden verlaten heeft. Enkele dagen later kwam Merel toevallig langs. Toevallig vergat ik haar te vertellen over de ontmoeting met haar vriendin. Op je leven terugblikken is als kijken naar beelden van Sinéad O’Connor in Ahoy van ruim dertig jaar geleden. Je krijgt er kippenvel van omdat je weer precies weet hoe het toen was, maar tegelijk kan je wel janken van ellende omdat je het vervolg al kent. Als Merel wist wat ik allemaal voor haar verzwijg, ze zou zeker denken dat ik nog veel te verwerken heb.

Sinéad O’Connor live in Rotterdam 1990

(klik op de foto om de herinnering levend te maken)