Linda

Merel houdt niet van haar eigen naam. Merel vindt Merel een uitsloversnaam, gekozen door ouders met onrealistische verwachtingen van hun kind. Merel wil een Linda zijn. Volgens Merel verwacht niemand iets van een Linda. Ooit was ik maandenlang stilletjes verliefd op een bijzonder leuk meisje dat Linda heette. Linda had vuurrode krullen en massa´s sproeten. Een onbereikbare schoonheid, waarbij ik geen schijn van kans maakte. Tegen alle verwachtingen in lagen Linda en ik op een mooie zomerdag te kussen in een hooiland. Toen de avond viel, spraken we af om elkaar een week later terug te ontmoeten, in hetzelfde veld. We namen die dag vele malen afscheid, want een week leek onnoemelijk lang. De volgende week ging ik niet naar het afspraakje, omdat ik dacht dat Linda niet naar het afspraakje zou komen. Ik liet haar zitten uit angst door haar gedumpt te worden. Vele jaren later kwam ik Linda toevallig tegen. Haar krullen waren wat minder vurig geworden, maar ze had nog al haar sproeten, en ze was nog altijd even bijzonder. Meteen sprongen de vonken weer over. Maar het werd weer niets, want ze had een hond en ik ben meer een kattenliefhebber. Ik ben een voorzichtig man.