Natte kussen

Bij de kapper schreeuwde je elke keer moord en brand. Nochtans was je vader erbij, dus in theorie kon er niets gebeuren. Maar van de ouderlijke macht verwachtte je allang geen heil meer. De blik van verstandhouding tussen je aanrander en je veronderstelde beschermer was je niet ontgaan: je werd aan de lusten van de barbier uitgeleverd. Elk bezoek aan het kapsalon liep uit op hartverscheurende taferelen. Tot je op een dag op je tanden leerde bijten, daarna ging het beter. Over tanden gesproken: ook toen al ging je liever naar de tandarts dan naar de coiffeur, omdat die je tenminste verdoofde vooraleer aan zijn heikele ingrepen te beginnen. Nog altijd houdt de spuit de zoete belofte in van een pijnloze roes, terwijl van schaar en scheermes enkel dreiging uitgaat. Zodra je destijds geknipt was, wachtte je meteen een nieuwe beproeving, met name de vrouw van de kapper. Dat mens drentelde daar maar rond, steeds belust op bange kindjes om vast te grijpen en ze in haar troostende armen te overstelpen met kletsnatte kussen. Je vader en de kapper lieten geamuseerd begaan. Jaren later zou je eerste vriendinnetje je dumpen omdat je na elke kus dwangmatig je gezicht ging wassen.