Scheet

In het tweede leerjaar kregen we les van meneertje Scheet. In 1974 leerde meneertje Scheet ons levensbelangrijke dingen. Zoals dit:

Des ochtends te negen uur nemen we als ontbijt een beschuit met jam en een glas melk.

Des middags tegen twaalven schotelt moeder ons lekkere aardappeltjes voor, met flink veel groente en een sappig stukje vlees. Als toetje krijgen we een appel of een peer, en als we flink zijn misschien iets zoets erbij.

Des avonds om zes uur nuttigen we een bescheiden maal, bestaande uit een boterham met hartig beleg.

In 1974 kregen we over deze leerstof geen toets, maar wel een ondervraging. Alsof we bekentenissen dienden af te leggen over een misdrijf. We vielen natuurlijk door de mand. Niemand in de klas wist wat jam was. Onze moeders kookten ook geen lekkere aardappeltjes tegen twaalven, want tegen twaalven stonden wij gedwee aan te schuiven in de rij van de schoolrefter, alwaar wij onze eetmaalbonnetjes inruilden voor een kwak lauwe prut en een taaie lap, die geschikt was om schoenen van te maken. Toen we op vrijdag thuis onze bar slechte weekrapportjes lieten zien, zwaaide er wat. In 1974 leerden wij dat de waarheid zelden het juiste antwoord is.

Vijftien jaar later hing ik voornamelijk rond in uitzuipcafés, die diep in de nacht volliepen met obers, deejays, animeermeisjes en buitenwippers. Op een avond zag ik daar aan een bar meneertje Scheet zitten, in driedelig pak, met kaarsrechte rug en met een witte porto voor zijn neus. Ik zei, net iets te fel: Des avonds om elf uren sluiten wij de dag af met een keurig glaasje port! Meneertje Scheet draaide zijn hoofd in mijn richting, stak vier rechte vingers op en sprak, met uitgestreken gezicht en dubbele tong: De Maene Peter. Vier bladzijd´n! Zonder mijn reactie af te wachten liet hij zich van zijn barkruk glijden en verliet het café. Ik zag hem verdwijnen in het glazen straatje. Voor een paars verlicht raam wachtte hij tot een amper geklede dame hem binnenliet. Ik vond de situatie komisch, op een of andere manier. De barman had meneertje Scheet ook in de gaten gehouden. Arme jongen, zei hij. Zijn mama is vandaag gestorven. Ze was als een moeder voor die meisjes. Diezelfde nacht ben ik nog strontzat geworden van porto. En ik heb voor tweeduizend frank gehuild aan de borsten van een prostituee die twee keer zo oud was als ik.