Zwemles

Mijn vader leerde me fietsen. Ik heb daar bijzonder goede, maar ook bijzonder weinig herinneringen aan. Ik had het fietsen veel te snel onder de knie. Een beginnersfout. Toen mijn vader me later zwemles gaf, stelde ik hem zwaar op de proef. Met succes. Het leren zwemmen duurde maanden. Mijn vader was een geduldig man. Ik heb er altijd van gehouden, van alleen zijn met mijn vader. Op een dag stond ik klaar om naar het zwembad te vertrekken, toen mijn moeder aankondigde dat zij het overnam. Mijn moeder was geen geduldige vrouw. Haar pedagogische aanpak bestond eruit me onverhoeds te overmeesteren en me zonder pardon het diepe in te keilen. Nadat ik het chloorwater uit mijn longen had gehoest, begon ik gedwee alle bewegingen uit te voeren die mijn vader me met engelengeduld aangeleerd had. Ik haalde moeiteloos de overkant. Mijn moeder sleurde me het bad uit en snauwde dat ik me als de bliksem moest aankleden. Ze had al meer dan genoeg tijd verloren. In de auto zei ze dat ik haar later dankbaar zou zijn. Ik beet hard op twee vingers en zwoer zwijgend dat ik me later alleen mijn vaders zwemlessen zou herinneren. Maar helaas ...