De zin van het leven

Het meisje wilde me bekeren. Ze vroeg of ik tevreden ben met de toestand in de wereld. De jongen stond erbij en keek ernaar. Naar het meisje. Kennelijk was hij verliefd genoeg om haar god er voorlopig nog bij te nemen. Altijd in voor een geintje, antwoordde ik dat ik bijzonder tevreden ben omdat het sluitingsuur voor nachtwinkels weer de goede richting uit gaat. Het meisje vroeg of ik dan niet geloof dat er meer is tussen hemel en aarde. Ik deed alsof ik de vraag niet begreep. De jongen begreep haar echt niet. Het meisje vroeg of ik nooit dingen meemaak die een boodschap in zich dragen. Die visionair zijn. Die het onverklaarbare verklaarbaar maken. Ik zei dat ik die zaken strikt gescheiden houd. Ze lachte, want ze had gevoel voor humor. De jongen fronste. Haar lach bracht hem genadeloos van zijn stuk. Er ontspon zich een geanimeerd gesprek over de zin van het leven. Het meisje en ik raakten het eens over de zin van onzin in het leven. De jongen werd een beetje boos, dus lieten we hem achter. Arm in arm kuierden we door de stad. Met haar god viel best te leven, voor een tijdje.

Beeld: Saint Batman by Sergei Andreev