Poes

Mijn grootvader was tevens mijn dooppeter. Het hele dorp kende hem als Peet. Handig was dat. Peet had een kat. De kat heette Poes. Nadat de kat van Peet doodging kwam er een nieuwe, die ook Poes heette. De katten van Peet heetten allemaal Poes, ongeacht hun kleur, geslacht of andere uiterlijke kenmerken. Ik hou van die eenvoud. Merel zit complexer in elkaar. Toen Merel een kat adopteerde, noemde ze haar Jerry, naar de muis uit de tekenfilmreeks. Jaren later, toen wij al lang uit elkaar waren en Jerry dood was, nam ik een nieuwe kat. Ik noemde haar Tom. Naar de kat uit de tekenfilmreeks. Simpel. Mijn volgende kat zal ook Tom heten. Maar zover zijn we nog niet. Tom zit in de fleur van haar leven. Vraag dat maar na bij de zwaar toegetakelde volwassen vogel die op de keukenvloer ligt te stuiptrekken. Ik ben trots op Toms daadkracht. Ik schep erover op tegen Merel tijdens onze wekelijkse Zoom-sessie. Ik vertel dat haar lievelingskat vandaag een duif gedood heeft. Een leugentje om bestwil. Tom lust geen duiven. Maar als ze een merel in het vizier krijg, dan gaat hij eraan. Dat is ironie. Merel zou dat nooit begrijpen.